ไม้ชนิดนี้ มีขึ้นตามป่าเบญจพรรณทั่วไป มีชื่อ วิทยาศาสตร์ว่า BOMBAX CEIBA LINN อยู่ในวงศ์ BOMBACACEAE เป็นไม้ยืนต้นผลัดใบ สูง 10-20 เมตร ลำต้นและกิ่งมีหนามแหลม กิ่งแผ่ออกเกือบตั้งฉากกับลำต้น ใบเป็นใบประกอบแบบนิ้วมือ ออกเรียงสลับ มีใบย่อย 5-7 ใบ เป็นรูปไข่หรือรูปรี ปลายเรียวแหลม โคนใบสอบ สีเขียวสด

ดอก ออกเป็นกระจุก 3-5 ดอก ที่ปลายกิ่ง กลีบเลี้ยงเป็นรูปถ้วย ปลายแยกเป็น 3-4 แฉก ไม่เท่ากัน กลีบดอก 5 กลีบ เป็นสีแดง ปลายม้วนออก (อีกชนิดหนึ่งกลีบดอกเป็นสีเหลืองแต่หายากมาก) ดอกเมื่อบานเต็มที่เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 8 ซม.แต่ละดอกจะมี เกสรตัวผู้เป็นกระจุกจำนวนมาก โคนก้านเกสรจะติดกันเป็นกลุ่มมองเห็นอย่างชัดเจน “ผล” รูปรีหรือรูปของขนาดลักษณะคล้ายผลนุ่น มีเมล็ดจำนวนมากสีดำหุ้มด้วยปุยสีขาว ดอกออกช่วงระหว่างเดือนมกราคม ต่อเนื่องระยะสั้นๆถึงเดือนกุมภาพันธ์ของทุกปี และจะทิ้งใบก่อนมีดอก ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด มีชื่อเรียกอีกคือ นุ่นนาง,งิ้วแดง,บักมี้ (จีน) งิ้วป่า, งิ้วปงแดง และงิ้วบ้าน

ประโยชน์ทางอาหาร เกสรตัวผู้จากดอกนำไปตากแห้งโรยในขนมจีนน้ำเงี้ยวรับประทานและปรุงเป็นแกงแคทางภาคเหนืออร่อยมาก ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลาย

สรรพคุณทางสมุนไพรและประโยชน์ใช้สอย ราก ต้มน้ำดื่มเป็นยาทำให้อาเจียนถอนพิษ เปลือกต้น ใช้ทำเชือก ยาง จากต้นแก้ท้องร่วง ไม้ทำฟืน ฝา หีบใส่ของ ของเล่นเด็กๆแบบยุคโบราณหลายรูปแบบ ทำก้านไม้ขีด กล่องไม้ขีด ไม้จิ้มฟัน ไม้อัด เยื่อกระดาษ ใบแห้งหรือใบสดตำ ทาแก้ฟกช้ำ ดอกแห้ง ทำยาทาระงับปวด แก้พิษไข้ดีมาก

ปัจจุบันต้น “งิ้ว” หาดูได้ยากมาก จะมีปลูกเฉพาะถิ่นทางภาคเหนือไม่กี่แห่งเท่านั้น เพื่อเก็บเอาเกสรตัวผู้ของดอกตากแห้งขายเป็นอาหารทางภาคเหนือเท่านั้นครับ.

“นายเกษตร”