ตอนที่ 22 

หลังจากได้ข่าวว่าเสี่ยเพ้งเสียชีวิตแล้ว โจก็กลุ้มใจมาก วนิษาคิดว่าโจกลุ้มใจเรื่องฉายาโจตัวซวย แต่โจกลับบอกว่ากลุ้มใจเรื่องตี๋อ้วนมากกว่า เวลาเดียวกันนั้นเอง ตี๋อ้วนไปหาปลายฝน เพื่อลาไปฝึกฝีมือเพื่อจะกลับมาล้างแค้นโจ ปลายฝนกับป๋องพากันแปลกใจเมื่อรู้ว่าตี๋อ้วนเป็นลูกของเสี่ยเพ้ง ปลายฝนใช้คำพูดของโจที่เคยพูดกับเธอ มาเกลี้ยกล่อมตี๋อ้วน จนตี๋อ้วนยอมปล่อยวางความแค้น แม่ตี๋อ้วนดีใจมากที่ได้ยินตี๋อ้วนให้สัญญาว่าต่อไปจะตั้งใจเรียนหนังสือ เป็นคนดี ไม่เป็นแบบเสี่ยเพ้ง 

วนิษาเห็นโจเครียด เลยตัดสินใจชวนโจออกไปทานอาหารนอกบ้านด้วยกัน เพราะอยากให้โจได้ผ่อนคลาย สมองปลอดโปร่ง เพื่อจะคิดอะไรได้เข้าเป้ามากขึ้น และถ้าโจไม่สามารถพิสูจน์ความจริงได้ อย่างน้อยเธอก็จะได้ใช้เวลาดี ๆ กับโจให้มากที่สุด 

หลังทานอาหาร สองคนมีช่วงเวลาโรแมนติก เต้นรำ จูบกัน ขึ้นไปนั่งดูดาวบนดาดฟ้าด้วยกัน โจเล่าให้วนิษาฟังว่าทำไมถึงไม่เชื่อเรื่องดวง วนิษาบอกโจว่าว่าง ๆ ให้พาเธอไปกราบหลวงพ่อสีสุกบ้าง 

ในที่สุดโจก็คิดออกว่าอะไรคือจุดเชื่อมโยงของคดีชายแจ้กับคดีของสถาพร โจชี้ให้วนิษาดูรูปชายแจ้ขณะเจ้าหน้าที่กำลังเข็นขึ้นเตียงพาไปโรงพยาบาล กับรูปศพของสถาพรในที่เกิดเหตุ มือขวาของทั้งสอง มีรอยดำ ๆ ที่ฝ่ามือเหมือนกัน 

โจพาวนิษาไปพบกับซูซี่ที่ร้านส้มตำ ซูซี่ได้ยินชื่อวนิษาก็ตกใจมีพิรุธก่อนรีบเก็บอาการ เดินไปหยิบเมนูมาให้โจกับวนิษาดู แล้วแอบหลบไปหาธงธงด้านหลังร้าน ธงธงบอกให้ซูซี่กลับออกไปคุยกับโจและวนิษา ทำตัวให้เป็นปกติ ธงธงตามไปแอบฟัง คิดว่าถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลจะหนีออกไปทางหลังร้าน

โจเอารูปถ่ายงานแต่งงานของวนิษากับชายแจ้ให้ซูซี่ดู ซูซี่ตกใจที่เห็นรูปธงธง แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ปฏิเสธว่าไม่ใช่ธงธง เวลาเดียวกันนั้น ธงธงเห็นท่าไม่ดี พยายามเผ่นหนีออกไปทางหลังร้าน แต่เพราะความรีบร้อนไม่ทันระวัง จึงวิ่งไปชนกล่องลังนํ้าอัดลมล้ม โจได้ยินเสียงรีบลุกไปหลังร้าน เห็นประตูหลังเปิดอ้า ธงธงวิ่งหน้าตั้งหนีไป

ซูซี่พยายามขวางไม่ให้โจตามไปจับธงธง วนิษาเอานํ้ายาล้างจานมาราดใส่มือซูซี่ โจหนีรอดจากซูซี่ไปได้ รีบวิ่งตามไปจับตัวธงธง แต่ธงธงอาศัยความไว หนีรอดไปได้ โจย้อนกลับไปที่ร้านส้มยำ ได้ยินเสียงวนิษาร้องเรียกให้ช่วยเสียงดังลั่น โจตกใจคิดว่าซูซี่จะทำร้ายวนิษา รีบวิ่งเข้าไปช่วย แต่ปรากฏว่าซูซี่วิ่งหนีเข้าไปในห้อง วนิษากลัวซูซี่จะฆ่าตัวตาย เลยร้องเรียกให้คนช่วย โจพังประตูเข้าไปห้ามซูซี่ไม่ให้ฆ่าตัวตายไว้ได้ทันเวลา ซูซี่จำต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้โจกับวนิษาฟัง ด้านธงธงซึ่งหนีรอดจากโจไปได้ ตัดสินใจไปขอความช่วยเหลือจากพจน์

ซูซี่เล่าว่า จริง ๆ แล้วพจน์ตั้งใจจะฆ่าชายแจ้กับวนิษา โดยซ่อนอุปกรณ์ซึ่งทำหน้าที่เหมือนปืนช็อตไฟฟ้าไว้ในเค้กแต่งงาน เพื่อที่มรดกทั้งหมดจะได้ตกไปสู่หญิงจุ๋ม หลังจากนั้นพจน์ค่อยวางแผนกำจัดหญิงจุ๋มอีกที แต่แผนการทั้งหมดก็ต้องล้มเหลวเพราะวนิษาไม่ได้สวมรองเท้าที่ทางร้านตัดชุดเตรียมไว้ให้ เพราะเปื้อนไวน์ของระรินเสียก่อน 

หลังจากงานแต่งงานของชายแจ้กับวนิษา ธงธงก็ได้ความรู้มากพอ จนเอามาช่วยซูซี่ฆ่าสถาพร โดยการดัดแปลงมาใช้ครกกับสากทองเหลือง ส่วนซูซี่ก็ใส่รองเท้าบู๊ตกันไฟดูดไว้ เลยไม่เป็นอะไร ส่วนสาเหตุที่ต้องฆ่าสถาพร เพราะสถาพรจะจ้างแม่ครัวคนใหม่มาแทนที่ซูซี่ เหตุผลก็เพราะแม่ครัวคนใหม่เป็นผู้หญิงแท้ ๆ ซูซี่แค้นสถาพรมาก ก็เลยวางแผนฆ่าสถาพร ส่วนเรื่องมรดก ซูซี่เล่าว่า ธงธงขอให้พจน์ช่วยทำมรดกปลอมให้ 

ซูซี่ขอโอกาสตำส้มตำให้โจกับวนิษากิน ก่อนจะฆ่าตัวตาย แต่โจรู้ทัน โทรศัพท์เรียกตำรวจให้มาจับซูซี่ก่อน ซูซี่ต้องไปรับโทษในคุก แทนที่จะได้ฆ่าตัวตายหนีคดีอย่างที่ตั้งใจไว้ พอซูซี่เห็นตำรวจก็มือเท้าอ่อน หมดแรง 

“ฉันไม่อยากเข้าคุกอีกแล้ว ฉันกลัวฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ โจ ไปเยี่ยมฉันด้วยนะ”

“ผมจะไปเยี่ยมคุณ ผมสัญญา”

“ท่าทางเขากลัวมากเลยนะคะ ในคุกคงมีแต่เรื่องโหดร้ายสำหรับเขา” วนิษาหันไปคุยกับโจ

“ถ้ากลัวติดคุก ก็ไม่ควรฆ่าคน”

ตอนที่ 23 

โจติดใจสงสัยเรื่องหญิงจุ๋ม จึงตัดสินใจพาวนิษาไปคุยกับหญิงจุ๋มที่คอนโด โชคดีที่พจน์ไม่อยู่ห้อง โจจึงเล่าเรื่องคดีทั้งหมดให้หญิงจุ๋มฟัง หญิงจุ๋มโวยวายไม่เชื่อว่าพจน์จะเป็นคนร้าย ไล่โจกับวนิษาให้กลับออกจากห้องไป โจคิดว่าหญิงจุ๋ม กำลังปิดบังอะไรบางอย่างเรื่องพจน์ และที่หญิงจุ๋มไม่ยอมรับความจริงก็เป็นเพราะเห็นว่าวนิษามาด้วยนั่นเอง

ก่อนกลับ โจเห็นหญิงจุ๋มรีบร้อนออกไปหาใครบางคน โจอ่านปากหญิงจุ๋ม รู้ว่าหญิงจุ๋มห้ามใครคนนั้นไม่ให้มาคอนโด จึงพาวนิษาสะกดรอยตามไป แต่ระหว่างทางเกิดคลาดกับหญิงจุ๋ม โจตัดสินใจพาวนิษากลับไปตั้งหลักที่บ้านก่อน

ที่แท้คนที่หญิงจุ๋มคุยโทรศัพท์ด้วยนัดแนะจะไปหาก็คือพจน์นั่นเอง พจน์นัดให้หญิงจุ๋มออกมาพบกันที่ร้านคาราโอเกะ หญิงจุ๋มเล่าเรื่องทั้งหมดให้พจน์ฟัง พร้อมทั้งสรุปว่าเธอบอกโจไปว่าไม่เชื่อว่าพจน์จะเป็นคนร้าย แต่ในใจเธอไม่ได้คิดอย่างนั้น 

“หลายอย่างมันเข้าเค้ากับเรื่องที่โจเล่ามาอย่างแรกก็เรื่องรองเท้า...ยัยแป๋วเจ้าของร้านเวดดิ้ง เพื่อนฉันโทรฯ มาบอกว่า คุณเป็นคนไปขอให้เขาเปลี่ยนแบบรองเท้าทั้งของเจ้าบ่าวเจ้าสาว ที่แป๋วมันโทรฯ มาปรึกษาเพราะมันคิดว่ารองเท้าน่าเกลียดมาก เรื่องเค้กอีกคุณก็อาสาเป็นคนจัดหามาทั้ง ๆ ที่โรงแรมก็มี สองเรื่องนี้คุณจะอธิบายว่าไง”