ตอนที่ 8
หลังจากลิตรออกจากโรงพยาบาล เขาก็ได้มาทำงานที่โรงสีของเรไรและพักอยู่ที่โรงสีทำให้เขาไม่ค่อยพอใจนัก ขณะที่บุญ หัวหน้าคนงานก็ไม่พอใจการทำงานของลิตร เพราะลิตรเป็นคนเกียจคร้านไม่ยอมทำอะไร แต่เมื่อเรไรมาถึงโรงสีลิตรจะรีบเข้าไปประจบประแจงจนในที่สุดเรไรก็ให้เขามาเป็นมือขวาช่วยตนทวงหนี้เก็บดอกเบี้ย
วันหนึ่งลูกหนี้ของเรไรไม่พอใจความขี้เหนียวของเธอ จึงวางแผนทำร้ายเรไร แต่ลิตรช่วยเอาไว้ทำให้เรไรซึ้งใจมาก ทันทีที่ลิตรไปทำแผลที่โรงพยาบาลแล้วเรไรก็ตัดสินใจพาลิตรมาอยู่บนเรือนรัตนะ
“รำเพย ช่วยทำแผลให้ลิตรหน่อยเถอะ พี่ไปอาบน้ำก่อน วันนี้มีแต่เรื่องปวดหัว เหนื่อยใจจริง ๆ”
เรไรบ่นอย่างเหนื่อยใจ และเดินขึ้นห้องไป ขณะที่รำเพยจำต้องทำแผลให้ลิตรด้วยอาการประหม่าขวยเขิน ป้านวลเห็นสายตาแปลก ๆ ของลิตรก็เข้ามาขวาง
“เดี๋ยวป้าทำให้ก็ได้ค่ะ คุณรำเพย แผลแค่นี้ ไม่ยากหรอกค่ะ”
“จ้ะป้า ขอบใจนะ งั้นชั้นไปเตรียมของว่างให้คุณพี่ก่อนนะ”
รำเพยรีบผละออกไป ลิตรมองตามอย่างเสียดาย...ทิพย์เล่ามาถึงตอนที่ลิตรเข้ามาอยู่ที่เรือนรัตนะ แล้วเธอก็นิ่งเงียบไป
นันทนัชมองทิพย์ยังไม่เข้าใจ ระหว่างนั้นกฤตพนธ์โทรศัพท์เข้ามาขัดจังหวะ
“โฮ้ย...ในที่สุดก็รับโทรศัพท์สักทีนะครับ ผมโทรฯ หาคุณตั้งแต่เช้า” กฤตพนธ์เอ่ยอย่างโล่งอก
“เห็นแล้วค่ะ ตั้ง 5 สายไม่ได้รับ แล้วคุณกฤตมีธุระอะไรด่วนหรือเปล่าคะถึงยิงมาถี่ขนาดนี้” นันทนัชเอ่ยถาม
“มีครับ เป็นเรื่องสำคัญด้วย แต่ที่สำคัญไม่แพ้กันก็คือ ผมเป็นห่วงคุณ” กฤตพนธ์บอกอย่างจริงใจ
“ขอบคุณนะคะคุณกฤต สำหรับน้ำใจที่คุณมีให้ชั้น ตอนนี้ชั้นกำลังต้องการพลังใจในการรับรู้เรื่องราวบางอย่างอยู่ ซึ่งไม่รู้ว่ามันจะออกเป็นแบบไหน แต่ชั้นว่าอย่างน้อยมันน่าจะทำให้ทุกอย่างในชีวิตชั้นชัดเจนขึ้น”
“คุณกำลังทำอะไรเสี่ยง ๆ อยู่หรือเปล่าคุณนัน”
“เปล่าค่ะ ตอนนี้ชั้นปลอดภัยดี ชั้นอยู่กับคนที่ชั้นไว้วางใจได้มากที่สุดในชีวิตเลยล่ะค่ะ แล้วเรื่องสำคัญอีกเรื่องของคุณคือเรื่องอะไรคะ”
“เรื่องสำคัญมากขนาดนี้ บอกกันทางโทรศัพท์ไม่ได้หรอกครับ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมไปรับคุณ แล้วเราค่อยนั่งคุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราวดีกว่านะครับ” กฤตพนธ์นัดหมายก่อนจะวางสายไป
จากนั้นทิพย์ก็เล่าเรื่องราวในอดีตให้นันทนัชฟังต่อ ว่าตั้งแต่ลิตรมาอยู่เรือนรัตนะเขาก็หยอดคำหวานจีบรำเพยลับหลังเรไรเสมอ แต่รำเพยก็ทำเป็นไม่สนใจทั้ง ๆ ที่ในใจเธอก็หลงรักลิตรเข้าแล้วอย่างจัง
วันหนึ่งลิตรตามเรไรไปเก็บเงินที่ตลาดและได้พบกับทิพย์โดยบังเอิญ ทิพย์ดีใจมากจะเข้าไปทักทายลิตรแต่ถูกแม่ลากออกจากตลาดไป เรไรมองทิพย์อย่างแคลงใจถาม
“ใครน่ะลิตร”
“อ๋อ...คนรู้จักน่ะครับ”
“รู้จักดีขนาดไหน”
“ก็แค่เด็กแถวบ้านน่ะครับ เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ไม่ได้สนิทกันมากมายอะไรหรอกครับ” ลิตรว่าไปตามความรู้สึก
“เป็นแค่นั้นก็ดีแล้ว ชั้นเป็นห่วง เพราะคนหน้าตาดีแบบลิตรคงจะมีผู้หญิงมาติดพันไม่น้อย แล้วสิ่งที่น่ากลัวที่สุดของผู้หญิงก็คือเวลาที่ผู้หญิงโกรธเพราะความหึงหวง ถ้าผู้หญิงแค่คนเดียว ลิตรก็คงจะจัดการได้ แต่ถ้ามีผู้หญิงหลายคน พี่ว่า คงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่จะจัดการให้มันลงตัว ลิตรว่ามั้ย” เรไรเอ่ยเป็นนัย ๆ
“ครับ ผมจะจำคำพูดพี่เรไรเอาไว้ แล้วตอนนี้ผมเองก็ไม่มีตาจะไปมองใครหรอกครับ ตอนนี้ผมปักใจมั่นอยู่ที่ผู้หญิงคนเดียวแล้วครับ”
ลิตรเอ่ยคำหวานจนเรไรเขิน เพราะคิดว่าลิตรพูดถึงตัวเอง แต่ลิตรกลับเหม่อมองไปไกลเหมือนจะส่งใจไปถึงผู้หญิงที่ตัวเองปักใจรักมั่น...ลิตรต้องการดูแลเงินแทนเรไร จึงวางยาเรไรจนเธอไม่สามารถไปเก็บเงินแทน แถมยังให้ไปทำนิติกรรมที่ธนาคารแทนอีกด้วย
“พี่เรไรกับคุณรำเพยไม่ต้องกังวลนะครับ ผมจะทำงานให้เรียบร้อยและจะดูแลผลประโยชน์ของพี่เรไรผู้มีพระคุณของผมให้ดีที่สุดครับ ขอให้คุณทั้งสองสบายใจได้” ลิตรบอกอย่างหนักแน่น
เรไรได้ฟังน้ำเสียงจริงใจของลิตรด้วยสีหน้ามีความสุข เพราะไม่เคยมีผู้ชายคนไหนที่จะมาคอยดูแลปกป้องเธอแบบนี้
“ลิตรไปเถอะ ช่วยสงเคราะห์พี่หน่อยนะ ...พี่เชื่อใจลิตร”
“ครับพี่ ผมรับรองว่าจะไม่ทำให้พี่เรไรเสียใจเลย” ลิตรบอกเสียงหวานแต่ส่งสายตาไปที่รำเพย
