“ผมเข้าใจ วีด้าเขาคงกลัวคุณคัชพลไม่พอใจถ้ามาพบผม”

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะดนัย”

“หรือวีด้า อาจจะไม่อยากเจอผมอีก แม้แต่ความเป็นเพื่อน เขาก็ให้ผมไม่ได้เลยหรือไง”

ดนัยพูดด้วยความรู้สึกเสียใจและน้อยใจ เกรซสงสาร เธอเลยไม่บอกเรื่องที่วีด้าจะหมั้นกับคัชพลให้ดนัยรู้

รัชนาพยายามจะเริ่มทำงานประสานกับธัญกร แต่อารมณ์ของเขาไม่เคยที่จะจอยกับเธอ รัชนาจึงถามเอาข้อมูลของเขาจากโอ๋ เลขาฯของวีด้า

“พี่โอ๋ขา...นาอยากรู้ว่านายธัญกรเขาเป็นใคร จบอะไรมาคะ ทำไมถึงได้ทำตัวเอาแต่ใจนัก”

“ซักขนาดนี้ ชอบเค้าเหรอ”

“เราไม่ค่อยถูกกันน่ะค่ะ”

โอ๋เรียกรัชนาเข้าไปใกล้ แล้วกระซิบบอก รัชนาตาโตอย่างตกใจ

“อะไรนะ น้องชายคุณคัชพล แฟนคุณวีด้า งั้นก็ลูกเจ้าของ Prime Enterprise สิคะ”

โอ๋ยิ้มพยักหน้ารับว่ารัชนาเข้าใจถูกต้องแล้ว...รัชนายืนอยู่ที่ลานจอดรถ เห็นคัชพลและวีด้าเดินผ่านไป เธอมองตามด้วยความชื่นชม ธัญกรเดินออกมาเห็นก็ไม่พอใจ

“จะยืนมองอีกนานไหม”

“มาถึงก็กวนเลย จะไปรถนายหรือรถฉันล่ะ”

ธัญกรไม่ตอบ รัชนาสังเกตหน้าธัญกรที่มองไปที่วีด้า

“คุณคัชพลกับคุณวีด้าเนี่ย เหมาะสมกันเนอะ”

ธัญกรหันมองรัชนาตาเขียวปั๊ด

“ทำไมต้องโกรธ ชั้นพูดอะไรผิดเหรอ”

“คุณไปพบลูกค้าคนเดียวแล้วกัน ผมไม่ไปแล้ว”

“อะไร จะบ้าเหรอ ฉันยังไม่รู้จักลูกค้าของคุณนะ จะปล่อยชั้นไปคนเดียวได้ไง”

“เดี๋ยวจะโทรฯบอกเค้าให้ ว่าคุณจะไปพบ”

รัชนาโกรธ เอากระเป๋าเหวี่ยงใส่ ธัญกรโวยวายเธอทำเขาเจ็บอีกแล้ว

“น้อยไปสิสำหรับคนทำงานแบบนี้ คุณเป็นเซลส์ไปหาลูกค้ามา ฉันเป็นเออีมีหน้าที่ดูแลลูกค้าต่อจากคุณ แล้วถ้าคุณไม่พาไปแนะนำฉันจะไปหาเขายังไงเล่า”

ธัญกรฟังจบก็หันหลังกลับจะเดินไป รัชนารีบกระชากแขนทันทีเขาบอกจะไปเอาโน้ตบุ๊กแล้วจะออกไปพบลูกค้า...ด้านมณฑิตาหายหน้าหายตาไปหลายวัน พอมาเจอยศสรัลก็ชวนเขาไปงานสังคมด้วยกัน เขาอยากเอาใจเธอจึงตอบรับ มณฑิตาดีใจมากเดินไปคุยกับสินี

“คุณแม่ขา มณดีใจจังเลย สรัลยอมไปงาน กับมณด้วยความเต็มใจแล้ว แล้วก็พูดจากับมณดีด้วย มณมีความสุขที่สุดเลยค่ะคุณแม่”

“แม่บอกแล้ว ว่าอยู่ใกล้กันบ่อย ๆ มันก็รักกันไปเอง นี่สรัลคงเห็นใจหนูมณแล้วล่ะ เชื่อแม่แล้วใช่มั้ย”

“ค่ะคุณแม่”